تا همیشه و فرصت بعد به تو فکر می کنم . . .



به خانه می آیم و میدانم ساز تمام ساعت ها به نام تو کوک



میشود ...



پس به دل نگیر اگر دیدی بی خدا حافظی از تو دور می شوم. . .



قرار نیست در کوچه های بعد از غروب با تو نباشم . . .



تا فردا و فرصت بعدی به تو فکر میکنم . . .



تا عصر و نیمکت چوبی و عابرانی شبه تو میگذرند . . .



وگرنه این تقویم تا همیشه ورق نخواهد خورد باور کن . . .